Ik moest reageren maar ik kon niet

Moeten maar niet kunnen. Dat is ‘freeze’.

Iets zien gebeuren en willen of moeten reageren, maar geen klank uit je keel krijgen en niet in beweging kunnen komen.
Freeze combineert heel veel energie voelen vanbinnen en letterlijk bevroren zijn vanbuiten.

Het is een vaak voorkomende trauma-respons, die soms schaamte oproept: waarom heb ik niks gedaan, niks gezegd, ben ik niet gevlucht?
Maar dat was ‘jij’ niet; het is je systeem dat je beschermt nadat het ⚡️ oordeelde, dat ‘freeze’ de beste keuze van survivalresponsen was om jou veilig te houden. M.a.w. dat het niet veilig of doenbaar was om terug te vechten, of weg te gaan, maar om in deze ‘parafiks🌂’-staat te blijven tot het gevaar geweken was.

‘Freeze' gebeurt dus bij Trauma, maar komt ook 'dagelijkser' voor.
Een eigen vb: compleet onverwacht een exposé moeten houden op een Belangrijke Vergadering. Mijn hele systeem geactiveerd: bonkend hart, 'alle' bloed naar mijn hoofd, 87.000 gedachten tegelijk over wat te zeggen of hoe ik weg kon komen, ... EN vastgenageld op mijn stoel zitten en geen woord uit mijn strot krijgen.
Dat is een vb uit een volwassen leven, waarbij die reactie een 🤏 overtrokken lijkt, maar tegelijk ook ‘logisch’ is in het licht van eerdere ervaringen. In de ervaringen-database in mijn systeem zit namelijk (o.m.) een 'kleine-t-kinder-trauma’ dat heet ‘me laten zien en horen, is NIET VEILIG (!!!)’. Mijn database detecteerde dus die vergadering ⚡️ als een gelijkaardige ervaring en meent mij in bescherming te moeten nemen. In dit geval door in ‘freeze’ te gaan.

👉 En weet je? Het is niet omdat die ervaring in je database zit, en steeds weer die survivalrespons oproept, dat het ook voor altijd zo (sterk) hoeft te blijven

☑️Je kan je systeem geleidelijk en van binnenuit meer veiligheid en rust laten ervaren
☑️Je kan je systeem met babysteps leren dat je in dit moment, in deze situatie die bijv. vraagt om ‘je te laten zien en horen’, wél veilig bent. Als in: oké, dit is spannend, erg spannend, maar ‘I’ve got me’
Bijvoorbeeld in mijn ‘Refuge’-traject