Ik heb mijn plantenmeterke buitengesmeten
Of hoe heet zo'n ding?
Zo'n ding dat je in een bloempot steekt en dat dan aangeeft of de grond waarin je plant hoort te staan shinen te droog, te nat of precies goed is?
Awel, dat dus. Dat heb ik weggesmeten.
Omdat ik ook mét het meterke erin slaagde om mijn planten te verdorsten of verzuipen. Ja, allebei: verdorsten en verzuipen. Dat kan. Niks shinen.
En ik heb het ook weggesmeten omdat iemand met verstand van planten me zei dat het niet marcheerde, dat meterke. Het is te zeggen: hij heeft niet alleen veel verstand, ook van planten; hij stak (dààrom waarschijnlijk) ook gewoon zijn vinger in de grond
en voelde, en keek, en ... weetekikwhatever wat je dan doet.
In ieder geval: hij gebruikte gewoon zijn zintuigen en zijn weten om te concluderen dat de ene plant te droog stond en de andere te nat. Gewoon zó dus, he!? 🤯
En hij zag ook dat dat dus niet bleek - te nat of te droog, die grond - als je louter dat meterke aflas. Wat ik dus tot dan stomweg deed, louter dat meterke aflezen. Ja. Dat kan. Niks shinen, kan ik je zeggen, wanneer je dat beseft.
En ik bedacht en bevoelde op dat moment véél. Ja, dat kan. En behalve, dat ik me even héél onnozel voelde, wist ik opeens weer dat het daarom gaat in het leven:
𝙣𝙞𝙚𝙩 𝙫𝙚𝙧𝙩𝙧𝙤𝙪𝙬𝙚𝙣 𝙤𝙥 𝙛*𝙘𝙠𝙞𝙣𝙜 𝙢𝙚𝙩𝙚𝙧𝙠𝙚𝙨 𝙚𝙣 𝙘𝙤𝙣𝙨𝙤𝙤𝙧𝙩𝙚𝙣 𝙢𝙖𝙖𝙧 𝙤𝙥 𝙟𝙚 𝙚𝙞𝙜𝙚𝙣 𝙬𝙚𝙩𝙚𝙣-𝙙𝙞𝙚𝙥-𝙫𝙖𝙣𝙗𝙞𝙣𝙣𝙚𝙣.
En dat klinkt hier nu zó belachelijk simpel, en dat zou het ook mogen zijn,
maar als je een beetje bent zoals ik, en ergens onderweg hebt geleerd je eigen weten te wantrouwen, en in plaats daarvan helemaal te bouwen op je hoofd, op de mening van anderen, en op allerlei meterkes buiten jou, is het dat niet: simpel, opnieuw leren vertrouwen op uw eigen meterke.
Ondertussen is het ook deel van mijn pad en passie in The Comfort Zone Project, opnieuw contact maken met en vertrouwen op ons eigen meterke. Daarvoor gaan we vooral naar buiten, het bos in, om dat te herinneren, en vooral om dat te ervaren.
En verder gaan we zien hoe het afloopt. Met mijn planten, zonder dat meterke van de foto.
