Ik ben Ellen. In The Comfort Zone Project creëer ik met zorg, diepgang en aandacht een veilige ruimte voor heling. Ik geloof daarbij dat geen mens helemaal 'vastzit', maar dat heling de natuurlijke beweging is die ‘gebeurt’ in de juiste omstandigheden. In mijn werk combineer ik inzichten uit onder meer de polyvagaal theorie, embodiment coaching en nature and forest therapy. Ik volgde uiteraard de nodige opleidingen, en The Comfortzone Project is ook mijn eigen levensproject. Ik ken de theorie én de praktijk: the good, the bad and the ugly.
Een deel van mijn leven tot nu bracht ik in survivalmodus door en was ik vaak niet verbonden met mezelf. Daar lag geen groot Trauma aan ten grondslag, wel de combinatie van een hoogsensitief zenuwstelsel in omgevingen die daar niet top voor waren met veel kleine trauma’s en een fundamenteel onveiligheidsgevoel tot gevolg. Niet altijd: op veel cruciale momenten wist ik gelukkig wel keuzes te maken die goed voor me waren, op andere wist ik te laat het tij te keren. Een stevige burn-out (met high functioning anxiety / depression) was het pijnlijke dieptepunt: ik was elk contact met mezelf kwijt, was soms helemaal gedesoriënteerd en de harde confrontatie daarmee bracht me regelmatig in nog meer paniek.
Thank god, wist en voelde ik zelfs op de pijnlijkste momenten diep vanbinnen: dit is niet bedoeld om zo te blijven, ik geraak hier uit. Als een vuurtoren en misthoorn in dichte mist.
Dat weten en gevoel hebben me mijn weg doen zoeken en de stappen doen zetten die nodig waren. Ik ging veel studeren én toepassen (want zo ben ik dan ook: ik wil dingen echt doorgronden). De missing link in mijn herstel bleek zenuwstelselregulering en stap voor stap weer verbinden met mezelf. De onbeschrijfelijke helende kracht van de natuur daarbij mocht ik aan den lijve ondervinden.
Van daaruit begon alles weer in elkaar te klikken en volgde de opwaartse spiraal: ik ervaarde meer ‘comfortzone’, maakte van daaruit kleine en grote keuzes die voedend voor me waren, en voel me weer verbonden met mezelf. I’ve got me. Wat een verademing, wat een verschil.
Ik ken de bewegingen weg van en weer naar je comfortzone ondertussen vanbinnen en vanbuiten, vanuit de theorie en de praktijk: the good, the bad and the ugly.
Nu zoveel mensen struggelen met stress, overwhelm, het gevoel niet echt in hun lichaam te wonen en dus niet hun leven ten volle te leven, kan en wil ik die kennis niet voor mezelf houden. Daarom doe ik dit werk. Ik deel wat ik weet graag met jou en ga graag met je mee op weg. Het enige wat je nodig hebt, is dat gevoel diep vanbinnen. Die vuurtoren en misthoorn in de mist.
Zullen we verder kennismaken en kijken hoe ik je kan ondersteunen op je ‘way back home’ naar je Comfort Zone? Je bent van harte welkom voor een gratis gesprek.
We’re all just walking each other home
- Ram Dass
Opleiding
Ik ben agoog en coach met een focus op zelfconnectie en zenuwstelselregulering. Dankzij verdiepende traumatherapie-opleidingen versterkte ik mijn kennis over de wisselwerkingen tussen brein, lichaam en zenuwstelsel. De helende invloed van de natuur hierop exploreerde ik o.m. verder in mijn opleidingen natural mindfulness, natuurcoaching en nature and forest therapy guide. En last but not least, in real life.
Nog helemaal ik
Ik ben hoogsensitief, introvert en ook wel eigenzinnig. Sfeer- en stiltesavoureuse ook.
Na 15 jaar (het) stad, nu stikcontent op de parking. Alleen het theater mis ik wel eens.
Ik hou intens van bossen, bergen, venen en klaterende beken. Daar kom ik helemaal tot mezelf; nature is my happy place.
Voor mij niet te veel gemus aan de oppervlakte, daar heb ik niet veel te zoeken. Het is in de diepte dat ik mijn goud vind.
En dat betekent niet dat het altijd allemaal serieus moet zijn.
Ik hou van groeien, leren, verkennen (hallo nieuwe opleidingen en boeken, en hallo trial and error in real life). Dat daar integratietijd tegenover mag, nee moét staan, heb ik the hard way mogen herinneren. Die beweging tussen me smijten en verstillen is mijn zuurstof.
Net als voor de dieren in Toon Tellegens verhalen, is taart voor mij gewoon essentieel. Hoewel ik aan een mooie schrift nu en dan eigenlijk ook moeilijk kan weerstaan.
Maar als mijn twee favoriete jongensstemmetjes blij ‘Meter!’ schellen, ben ik echt gelukkig.