Het kabbelen van een beek, het tjilpen van vogels, het ruisen van de wind: het beluisteren van vredige natuurgeluiden brengt ons tot rust. Daar mag je gewoon zo van genieten. Maar waarom brengt de natuur ons zoveel rust?

Je wéét wat je wil. Waarom ga je er dan in godsnaam niet voor? Als dit iets is wat je al eens eerder tegen jezelf hebt gezegd is de kans groot dat je in survivalmodus bent, en last krijgt van 'freeze' en 'dorsal'

Hoe ben ik er voor jou in mijn 1-op-1 traject Refuge? Ik ben niét de coach die jou heel direct en met overweldigende staccato-energie uitdaagt of keihard confronteert. Die jou in een sessie van jut naar jaar stuurt. Ook niét diegene die jou geen andere ruimte laat dan hét-bewezen-script te volgen.

Omdat je dat in dat moment ook bent: een kieken zonder kop. Ja, ik zeg het maar zoals het is.
De reden daarvoor is dat je prefrontale cortex offline is.

Over het belang van niet vertrouwen op meterkes en consoorten maar op je eigen weten-diep-vanbinnen

Zenuwstelselregulering komt voor mindsetwerk.

Waarom we ons moeilijk een weg uit een bijzonder stressvolle situatie kunnen redeneren of praten.

Een gereguleerd zenuwstelsel is niet altijd kalm. Wel flexibel, verbonden en in het hier en nu.

Dit is hoe die comfortzone, zoals ik ze hier bedoel, er dan uitziet.